1- سمعک پشت گوشی( B.T.E)

شامل یک بخش محکم می باشد که پشت گوش قرار می گیرد و به یک قالب گوش که در گوش خارجی قرار می گیرد، متصل شده است. قطعات الکترونیکی سمعک در قسمتی از سمعک که پشت گوش قرار دارد جایگذاری می شود. صدا از سمعک و از طریق قالب، به گوش وارد می شود. سمعک پشت گوشی یا BTE برای همه ی سنین و تمامی انواع افت شنوایی از خفیف تا عمیق استفاده می شود.

انواع جدیدی از سمعک های پشت گوشی معروف به سمعک های تجویز باز یا open-fit هستند . سمعک هایی کوچک که کاملا پشت گوش قرار گرفته و توسط لوله ی باریکی در گوش قرار گرفته و صدا را انتقال می دهد. بسیاری از افراد این سمعک ها را به دلایل مختلفی از جمله گرفته نبودن صدا ترجیح می دهند . همچنین استفاده از این نوع سمعک ها در افرادی که دارای وکس گوش و گوش های جرم ساز هستند کمک کننده است .

2- سمعک های داخل گوشی

سمعک ها داخل گوشی در کانال گوش خارجی قرار می گیرند. این نوع از سمعک ها برای کم شنوایی های ملایم تا شدید مورد استفاده قرار می گیرد . سمعک داخل گوشی معمولا برای کودکان توصیه نمی شود زیرا کانال گوش کودکان در حال رشد است .

3- سمعک های کانال

این نوع سمعک ها در انواعی مانند داخل کانال (ITC) و کاملا داخل کانال (CIC) وجود دارد . این نوع از سمعک ها برای کم شنوایی های خفیف تا متوسط مورد استفاده قرار می گیرد . از آنجا که این سمعک ها کوچک هستند و همچنین فضای کوچکی برای قرارگیری باتری و اجزای دیگر پیشرفته سمعک دارند، برای افرادی که توانایی خوبی در کنترل سمعک ندارند و همچنین کودکان و در کم شنوایی های شدید توصیه نمی شود .

4- سمعک های نامرئی

سمعک های کاملا داخل گوشی یا CIC در اصطلاح عمومی، نامرئی هم گفته می شوند . سمعک های نامرئی با توجه به شرایط فیزیکی گوش فرد ممکن است اصلا و یا به مقدار کمی دید داشته باشند و همانطور که گفته شد در همه افراد با همه ی انواع کم شنوایی قابل استفاده نیستند.

5- سمعک های آنالوگ (Analog)

سمعک آنالوگ امواج صوتی مستمر را بلندتر می کند. این سمعک ها اساسا تمام صداها (مانند گفتار و نویز) را به یک شیوه تقویت می کنند . برخی از سمعک های آنالوگ قابل برنامه ریزی هستند . آن ها دارای یک میکروچیپ هستند که کمک می کند تا بتوانید تنظیمات را برای محیط های مختلف گوش دادن مانند مکان های آرام مانند کتابخانه یا مکان های پر سر و صدا مانند رستوران و یا یک منطقه بزرگ مانند میدان فوتبال، برنامه ریزی کنید . سمعک قابل برنامه ریزی آنالوگ می تواند برنامه های متعددی برای محیط های مختلف ذخیره کند. با تغییر محیط گوش دادن ، تنظیمات سمعک ممکن است با فشار دادن یک دکمه روی سمعک تغییر کند. سمعک آنالوگ کمتر و کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.

6- سمعک های دیجیتالی (Digital)

دارای ویژگی های قابل برنامه ریزی آنالوگ هستند، اما موج های صوتی را به سیگنال های دیجیتال تبدیل می کنند و یک تکرار دقیق صدا را تولید می کنند. تراشه های کامپیوتری در سمعک های دیجیتال ، گفتار و دیگر صداهای محیطی را تحلیل می کنند . سمعک های دیجیتال برای پردازش پیچیده تر صدا در طول فرایند تقویت کننده امکان می دهد که عملکرد آن ها را در شرایط خاص بهبود دهد (به عنوان مثال، نویز پس زمینه و کاهش سوت) . تراشه های کامپیوتری برای تجزیه و تحلیل گفتار و دیگر صداها استفاده می شود، به طوری که پردازش پیچیده تر صداهای در طول تقویت را امکان پذیر می سازد.

تکنولوژی صدای دیجیتال ممکن است عملکرد شنوایی را در محیط های خاص بهبود بخشد، سر و صدای پس زمینه و صدای خفیف را کاهش دهد . آن ها همچنین انعطاف پذیری بیشتری در برنامه های شنوایی دارند تا صدایی که می فرستند بتواند به نیازهای یک الگوی خاص از شنوایی برسد. سمعک های دیجیتال نیز خاطرات برنامه های متعددی را ارائه می دهند . اکثر افرادی که به دنبال کمک های شنوایی هستند، امروزه انتخاب تکنولوژی دیجیتال را ارائه می دهند.